یا سرو با جوانان هرگز رود به راهی

هر روزش از گریبان سر برنکرد ماهی

بالات خود بگوید زین راست تر گواهی

تا بشنوی ز هر سو فریاد دادخواهی

تو خود به چشم و ابرو بر هم زنی سپاهی

گر می کنی به رحمت در کشتگان نگاهی

تا کی چنین بماند وز هر کناره آهی

خود را نمی شناسم جز دوستی گناهی

از حال زیردستان می پرس گاه گاهی

کوهی در این ترازو کمتر شده ز کاهی

وز رستنی نبینی بر گور من گیاهی

پیش که داد خواهی از دست پادشاهی