سخت زیبا می روی یک بارگی

این چنین رخ با پری باید نمود

هر که را پیش تو پای از جای رفت

چشم های نیم خوابت سال و ماه

خستگانت را شکیبایی نماند

دوست تا خواهی به جای ما نکوست

سعدیا تسلیم فرمان شو که نیست