این چه رفتار است کآرامیدن از من می بری

باغ و لالستان چه باشد آستینی برفشان

روز و شب می باشد آن ساعت که همچون آفتاب

مویت از پس تا کمرگه خوشه ای بر خرمن است

دل به عیاری ببردی ناگهان از دست من

گر تو برگردیدی از من بی گناه و بی سبب

چون نیاید دود از آن خرمن که آتش می زنی

این طریق دشمنی باشد نه راه دوستی

عیب مسکینی مکن افتان و خیزان در پیت

سعدیا گفتار شیرین پیش آن کام و دهان