نه من تنها گرفتارم به دام زلف زیبایی

قرین یار زیبا را چه پروای چمن باشد

مرا نسبت به شیدایی کند ماه پری پیکر

همی دانم که فریادم به گوشش می رسد لیکن

عجب دارند یارانم که دستش را همی بوسم

اگر فرهاد را حاصل نشد پیوند با شیرین

خرد با عشق می کوشد که وی را در کمند آرد

مرا وقتی ز نزدیکان ملامت سخت می آمد

تو خواهی خشم بر ما گیر و خواهی چشم بر ما کن

نپندارم که سعدی را بیازاری و بگذاری

من آن خاک وفادارم که از من بوی مهر آید