حیف باشد که تو یار من و من یار تو باشم

که من آن مایه ندارم که به مقدار تو باشم

که تو هرگز گل من باشی و من خار تو باشم

که من آن وقع ندارم که گرفتار تو باشم

مگر آن وقت که شادی خور و غمخوار تو باشم

مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم

گو بیامرز که من حامل اوزار تو باشم

چون نباشند که من عاشق دیدار تو باشم

مگرم هم تو ببخشی که سزاوار تو باشم

تا در این راه بمیرم که طلبکار تو باشم

همچنان بر سر آنم که وفادار تو باشم

که نشاید که تو فخر من و من عار تو باشم