یاری به دست کن که به امید راحتش

ما را که ره دهد به سراپرده وصال

باران چون ستاره ام از دیدگان بریخت

هر گه که گویم این دل ریشم درست شد

هرچ آن قبیحتر بکند یار دوست روی

بیچاره ای که صورت رویت خیال بست

با چشم نیم خواب تو خشم آیدم همی

رفتار شاهد و لب خندان و روی خوب

سعدی که داد وصف همه نیکوان به داد