اگر تو برفکنی در میان شهر نقاب

که را مجال نظر بر جمال میمونت

درون ما ز تو یک دم نمی شود خالی

به موی تافته پای دلم فروبستی

تو را حکایت ما مختصر به گوش آید

اگر چراغ بمیرد صبا چه غم دارد

دعات گفتم و دشنام اگر دهی سهل است

کجایی ای که تعنت کنی و طعنه زنی

اسیر بند بلا را چه جای سرزنش است

اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست

تو باز دعوی پرهیز می کنی سعدی