چنین یاد دارم که سقای نیل

گروهی سوی کوهساران شدند

گرستند و از گریه جویی روان

به ذوالنون خبر برد از ایشان کسی

فرو ماندگان را دعایی بکن

شنیدم که ذوالنون به مدین گریخت

خبر شد به مدین پس از روز بیست

سبک عزم باز آمدن کرد پیر

بپرسید از او عارفی در نهفت

شنیدم که بر مرغ و مور و ددان

در این کشور اندیشه کردم بسی

برفتم مبادا که از شر من

بهی بایدت لطف کن کان بهان

تو آنگه شوی پیش مردم عزیز

بزرگی که خود را به خردی شمرد

از این خاکدان بنده ای پاک شد

الا ای که بر خاک ما بگذری

که گر خاک شد سعدی، او را چه غم؟

به بیچارگی تن فرا خاک داد

بسی برنیاید که خاکش خورد

مگر تا گلستان معنی شکفت

عجب گر بمیرد چنین بلبلی