عمری از جور چرخ مینا رنگ

یافت آئینه وجودم زنگ

تار شد دیدگان روشن بین

همچو موشی نحیف گشت و نزار

آزمودم همه طبیبان را

کار آن جمله و طبابتشان

نه حکیمی، خبر ز حکمت داشت

پیش بیطار رفتم آخر کار

و آن شفابخش دام و دد، بگرفت

بی تأمل علاج دردم کرد

طرفه بین، کز طبیبم آن نرسید

یا من از خیل چارپایانم