نیک میخواهی که: از خود دورم اندازی دگر

آتشی در من زدی از هجر و میگویی: مسوز

دل ز من بردی و گویی: با تو بازی میکنم

پرده ای انداختی بر روی و سیلی در گذار

زان همی ترسم که: چون فارغ شوی از قتل من

بسته ای بر دیگرانم باز و می دانم که چیست؟

سختم از حضرت جدا کردی و از درگاه دور

مفلس و بیمایه مگذارم چنین، گر هیچ وقت

اوحدی را خون همی ریزی، که دورش میکنی