هر نَفسی

(۱) ای که همه جان مَنی ، هَمره هر کار مَنی

یاور و غمخوار مَنی ، محرم اسرار مَنی

(۲) پیش منی هر نَفسی ، ای به فدایت نَفسی

روح مرا خود ببرش ، چون که جهان چون قفسی

(۳) عشق عزیز خون مرا ریخت و شد آن قاتل من

(کوه احد پاره شود ، وای چه جای دل من )

(۴) باد صبا این سُخنان پیش خدا ببر ، بِگو

بر دل زارم نگر و جمله گناهان تو بِشو

نیما فیروزمند

وطن یعنی... ( بخش دوم )

(۱) وطن یعنی بباشی پیش مادر

بمانی پیش او خرداد و آذر

(۲) کمان آرش و آن تیر عالی

چه خوشحالیم با گل های دایی

(۳)دلیری های آریوی برزن

همان شیرافکن و سردار میهن

(۴) به هر علمی حکیمیم ار تو دانی

نمونه مریم میرزای خانی

وطن یعنی... ( بخش اول )

(۱)وطن یعنی تمام زندگانی

برایش می کنم من جانفشانی

(۲)وطن خاکش پر از عطر مسیحا

در او خوانیم ما اشعار نیما

(۳)در اینجا ما بخوانیم شاهنامه

بباشد راه فردوسی ادامه

(۴)نصحیت های آنها چون محافظ

گلستان ، بوستان ، دیوان حافظ

بهترین عمل

خاک رَه کوی تو ، خادم درگاه تو

بنده و سرباز تو ، چاکر هر راه تو

من که پناهم تویی ، سرور و مِهتر تویی

هر چه بگویم تویی ، گوهر و دلبر تویی

هست خدایم عزیز ، هست برایم شَفیق

دوست بدارم ورا ، اوست همیشه رَفیق

ای تو خردمند مرد ، چیست بِه از این عمل؟

نیست بِه از این عمل ، مابقی اندر بَغل

ناجی جهان

همه مدیون او تا باشه جانی

(۲)سخنهایش برایم هست دارو

که باشد در دِژ دانش چو بارو

(۳)معلم قهرمانی در زمینه

بدون نگاهی

به هنگام رفتن ندادی جواب

تو کردی فراموش آن خنده ها

تمامی آن مژده ها ، وعده ها

تو ای سنگ دل آتش افروختی

همه جان و ایمان من سوختی

کوه جاوید

تو آن کوه جاوید هستی پدر

چو آن استواری و هَم پر گُهر

همیشه نگهبان راهی تو مَرد

وجودت به کلی شده پر ز دَرد

به پایت بریزم به کلی جهان

بدوزم برایت زمین و زمان

به قربان آن پینه های دو دست

ببویت بباشم در این دشت مَست

آن عزیز

دلا رفت آن عزیز از پیش من حیف

سفر کرد و گذشت آن هم سخن حیف

بدون او جهان دیگر نخواهم

بمانم تا قیامت بی سمن حیف

تنها پری رو

به جز او مو پری رویی ندارم

خدا خُش دونه که شویی ندارم

هم مَشرَب

به یار مو بگید امشب بیایه

فقط یک امشب آن کوکب بیایه

که فردا شاید این بی جان نباشه

خدایا آن یه هم مشرب بیایه

فال گیرا

رسیده بار دیگر شَبِ یلدا

شود باز آن محبت ها هویدا

شب شادی و جشن و مهربانی

دوباره حافظ و آن فال گیرا

دوا و درمون

همه جونم در این عالم تویی تو

دوا و درمون هر غم تویی تو

نمیدونم چگونه من بگویم

که تنها دلبر محرم تویی تو

nimafiroozmand

شعرها (27)

محتواها (0)