چند بیهوده دلا اینهمه افغان از من

آنشد ایخواجه که از جانرود پای شکیب

عاقلان با همه شوریده دلی حیرانم

خواستم پیش تو گویم غم دل ترسیدم

که شبیخون زده بر کشور دل باز که چشم

ضعفم از پای درآورد بنال ایدل زار