شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۴۱۷
مولوی
مولوی( رباعیات )
48

رباعی شمارهٔ ۴۱۷

من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است
جفت غم آن کسم که تنهاش خوش است
گویند وفای او چه لذت دارد
ز آنم خبری نیست جفاهاش خوش است