شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی شمارهٔ ۳۶۲
مولوی
مولوی( رباعیات )
44

رباعی شمارهٔ ۳۶۲

عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
مهر تو چنین لطیف بنیاد چراست
بر عشق چرا لرزم اگر او خوش نیست
ور عشق خوش است این همه فریاد چراست