ای از نظرت مست شده اسم و مسما

ما را چه از آن قصه که گاو آمد و خر رفت

ای شاه تو شاهی کن و آراسته کن بزم

هم دایه جان هایی و هم جوی می و شیر

جز این بنگوییم وگر نیز بگوییم

خواهی که بگویم بده آن جام صبوحی

هر جا ترشی باشد اندر غم دنیی

برخیز بخیلانه در خانه فروبند

این مه ز کجا آمد وین روی چه رویست

هم قادر و هم قاهر و هم اول و آخر

هر دل که نلرزیدت و هر چشم که نگریست

تا شید برآرد وی و آید به سر کوی

نگذاردش آن عشق که سر نیز بخارد

در شهر چو من گول مگر عشق ندیدست

هر داد و گرفتی که ز بالاست لطیفست