شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۲۴۱۷
مولوی
مولوی( غزلیات )
107

غزل شمارهٔ ۲۴۱۷

خلاصه دو جهان است آن پری چهره
چو او نقاب گشاید فنا شود زهره
چو بر براق معانی کنون سوار شود
به پیش سلطنت او که را بود زهره
ستارگان سماوات جمله مات شوند
به طاس چرخ چو آن شه درافکند مهره
چو روح قدس ببیند ورا سجود کند
فرشتگان مقرب برند از او بهره
همای عرش خداوند شمس تبریزی
که هفت بحر بود پیش او یکی قطره