وین مس ها را پرکیمیا کن

تا کی ز دستان آخر وفا کن

این درد ما را جانا دوا کن

این ماجرا را یک دم رها کن

آن مردمی را اکنون دو تا کن

در ظلمت شب چون مه سخا کن

گرد یتیمی از ما جدا کن

بی تو یتیمم درمان ما کن

بگشای دستم قصد لقا کن