جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان

وفای توست یکی بحر دیگر خوش خوار

منم سکندر این دم به مجمع البحرین

که تا ببندم سدی عظیم بر یأجوج

از آنک ایشان مر بحر را درآشامند

از آنک آتشی اند وز عنصر دوزخ

ز هر شمار برونند از آنک از قهرند

برهنه اند و همه سترپوششان گوش است

لحاف گوش چپستش فراش گوش راست

لحاف و فرش مقلد چون علم تقلید است

از آنک دل مثل روزن است کاندر وی

هزار نام و صفت دارد این دل و هر نام

چنانک شخصی نسبت به تو پدر باشد

چو نام های خدا در عدد به نسبت شد

بسا کسا که به نسبت به تو که معتقدی

چنانک سر تو نسبت به تو بود مکشوف