برآ بر بام و اکنون ماه نو بین

از آن سیبی که بشکافد در روم

برآ بر خرمن سیب و بکش پا

اگر سیبش لقب گویم وگر می

یکی چیز است در وی چیست کان نیست

بیا اکنون اگر افسانه خواهی

همی ترسم که بگریزی ز گوشه

به پهلویم نشین برچفس بر من

بیامیز اندکی ای کان رحمت

روا باشد وگر خود من نگویم

از این پاکی تو لیکن عاشقان را

زهی اوصاف شمس الدین تبریز