تو را پندی دهم ای طالب دین

مشین غافل به پهلوی حریصان

ز خارش های دل ار پاک گردی

بجوشند از درون دل عروسان

ز چشمه چشم پریان سر برآرند

بنوش این را که تلقین های عشق است

به احسان زر به خوبان آن چنان ده

نمی خواهند خوبان جز ممیز

ز تو آن گلرخان را ننگ آید

ز سنگ آسیا زیرین حمول است

میان سنگ ها آن بیش ارزد

ز اشکست تجلی فضل دارد

خمش کن صبر کن تمکین تو کو