هر شب که بود قاعده سفره نهادن

ای لطف تو را قاعده بر روزه گشایان

چون قوت دل از مطبخ سودای تو باشد

ما را هم از آن آتش دل آب حیات است

کار حیوان است نه کار دل و جان است