بس تیز گوش دارد مگشا به بد زبان را

هر صورت خیالت از وی شدست پیدا

بااحتیاط باید بودن تو را در آن جا

ز اشراق آن پری دان گه بسته گاه مجری

هم پنج چشمه می دان پویان به سوی مرعی

صورت به تو نمایند اندر زمان اجلا

کاین گونه شهره پریان تندند و بی محابا

مکرش گلیم برده از صد هزار چون ما

دل های نوحه گر بین زان مکرساز دانا

تا نفکند ز چشمت آن شهریار بینا

برجوشد آن ز چشمه خون برجهیم فردا