مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر

جهان شکارگهی دان ز هر طرف صیدی

هوای نفس مهارست و خلق چون شتران

وجود جمله غبارست تابش از مه ماست

بران ز پیش جهان را که مار گنج تواست

چو خلق بر کف دستت نهند چون سیماب

به حس دست بدان ار چه چشم تو بستست

به بوی آن گل بگشاد دیده یعقوب

کیست یوسف جان شاه شمس تبریزی