سست مکن زه که من تیر توام چارپر

از تو زدن تیغ تیز وز دل و جان صد رضا

گر بکشی ذوالفقار ثابتم و پایدار

جان بسپارم به تیغ هیچ نگویم دریغ

تیغ زن ای آفتاب گردن شب را به تاب

معدن صبرست تن معدن شکر است دل

بر سر من چون کلاه ساز شها تختگاه

گفت کسی عشق را صورت و دست از کجا

نی پدر و مادرت یک دمه ای عشق باخت

عشق که بی دست او دست تو را دست ساخت

رنگ همه روی ها آب همه جوی ها