از همه حسن تو و عشق خود افزون دیدم

زان دلیری که من از رطل گران نوشیدم

از جنون راه سر کوی بلا پرسیدم

آن قدر داشت که انگشت نما گردیدم

اول از شاخ تمنا گل حرمان چیدم

هرچه آمد به نظر دیده از آن پوشیدم

من از آن سود نکردم که سخن نشنیدم