سرو خرامان من طره پریشان رسید

چاک به دامان رساند جیب شکیبم که باز

چشم زلیخای عشق باز شد از خواب خویش

محمل لیلی حسن ناقه ز وادی رساند

باره شیرین نهاد سر به ره بیستون

کرد شهنشاه عشق بر در دل شد بلند

خانهٔ مردم نهاد رو به خرابی که باز

در نظر اولم اشک به دل شد به خون

آن که ز خاصان او طاقت نازی نداشت

بر لب زخم دلم در نفس آخرین

جان شکیبنده را صبر به جانان رساند