لعل تو رد شکست من زمزمه بس نمی کند

از سخن حریف سوز آن چه تو آتشین زبان

راحله از درت روان کردم و این دل طپان

از خم زلف بعد ازین جا منما به مرغ دل

مرغ دلی که می جهد خاصه ز دام حیله ای

محتشم از کمند شد خسته چنان که چون توئی