شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۸
محتشم کاشانی
محتشم کاشانی( غزلیات )
73

غزل شمارهٔ ۱۸

گر بهم می زدم امشب مژهٔ پر نم را
آب می برد به یک چشم زدن عالم را
سوز دیرینه ام از وصل نشد کم چه کنم
که اثر نیست درین داغ کهن مرهم را
آن پری چهره مگر دست بدارد از جور
ورنه بر باد دهد خاک بنی آدم را
ای تو را شیردلی در خم هر موی به بند
قید هر صید مکن زلف خم اندر خم را
بنشین در حرم خاص دل ای دوست که من
دور دارم ز رخت دیدهٔ نامحرم را
باددر بزم غمم نشه ای از درد نصیب
که در آن نشئه ز شادی نشناسم غم را
خواهی اکسیر بقا محتشم از دست مده
ساغر دم به دم و ساقی عیسی دم را