با آن که شب است و راه فریادی

در هیچ سوی افق نمی بینم

با این همه از لبان صدامید

این زمزمه را دوباره می خوانم

باشد که ز روزنی گذر گیرد

شاید روزی کبوتری چاهی

این زمزمه را دوباره سر گیرد

وانگاه به شادی هزاران لب

آزاد به هر کرانه پر گیرد