شهر خاموش من ! آن روح بهارانت کو ؟

می خزد در رگِ هر برگ تو خوناب خزان

کوی و بازار تو میدان سپاه دشمن

زیر سرنیزه ی تاتار چه حالی داری ؟

سوت و کور است شب و میکده ها خاموش اند

چهره ها در هم و دل ها همه بیگانه ز هم

آسمانت همه جا سقف یکی زندان است