آغوش

بیا  با رفتنت  دل   رفته     از هوش

بیا     تا غم شود هر دم    فراموش

نگاهم سرد و با چشمان خاموش

تو را ای نازنین   گیرم درآغوش

معظمه جهانشاهی

شبانه به دوش خواهم گرفت

پرده ی آسمان را کنار بزند

این دل که نهایت سر تقدیر

روزی که دوربینم تورا دید

و تمام شهر را به جستجویت رفت

تا عکس‌هایت از جیبم ریخت

بر شانه های دیوار قاب شدند

از سر انگشتانم عبور کند

سرنوشت نانوشته ام را به دست تو بسپارد

ای  عشق  کجا در به دری جانانم ؟

از حال دلم بی خبری جانانم ؟

از بوی تو سرشار شدم با غم ها

از کوچه ی ما می گذری جانانم ؟

سوز پژواک گرامافونی ست

زیر کدامین پیراهن پنهان کنم ؟

هم قطره ی اشکت شده شیدا

امواج تو تا سینه ی دریا

جاری شده بر این دل تنها

لبخند تو تا تنگه ی هرمز