خیال

پشت پنجره های بسته ای ،

مهرداد (روحی)چیتگر

آسمان چپق ات را چاق  کن ؛

و باز می شوی شاه بیت غزل.

تختی به وسعت جسمی نیمه جان،

از این پهلو به آن پهلو،

گره می خورد با تارهای رویا

در شبی با شمیم عطر نفس هایت

ای غریبانه ترین حسرت من

مسخ ام از لالایی نگاه ات...

در ضربان لحظه های بی پایان،

و بالینی از مسرت زجر آور.

پادشاه هفت ملک بی رویا،