"رنج گل"

گاه با عشق درد و رنج گل رُز سرفراز

گاه با یاد نفسی که با  یاد تو می خندد

که جز عشق به او با این همه غصه ودرد

منوچهر فتیان پور

طوفان

نمی دانی درد طوفان سحرخیز  برگلشن چها کرد

شکاف در زمین کرد بهر تاوان بی اذن تابان

تجسس

سرک گاه کشیدم در پس توُی دل گاه بی داد وفریاد

چرا لقمه بزرگ بر ندارم با اذن  شاه شاهان با شتابان

مکث

گر جان فدای جان نیم جانت می کنم

صد بغل وا کنی برای یه جان امن

اسرار عشق

مرز  تنگاتنگ میان دل و مغز  اول تا کجاست

وا بگردم مو به مو رمز روز  از اسرار عشق

مغز منحرف نگردد از ناسازگاری های  ما دام

صنم

بی هیچ سوالی بیا  تو صنم  هم وطنم باش

معتاد  تو گشتم  صد  بار  به سهولت

ترفیع

مسیر  هفتگی جایش  به تقدیر

ترفیع مغزها باز است به تدبیر

دلبسته عادتش پشتکار سرخود

بخشیده صفات  نقوش به تحریر

چشم بادمی

به اسم  چشم بادامت  پرهیز داری            توی جمع چهره ی سحر خیز داری

تو حاجتش می دهی  بی حزن جانم         به جنست  گلشن  هر چیز  داری

جذاب

اسیر مهر هر و جذابم  توخوشحالی

نزدیک نقاب و خیالم  تو خوشحالی

نقاشی باخته هرلعب در حاتم وبزم

تبار راسخ  سردِ  یلدایم  تو خوشحالی

نگاه تو آشنایم

تنها با نگاه تو آشنایم نه کس دگر

واین نگاه تو ست که غم را از دلم بیرون کرد

در این آشفته بازار عشق و عاشقی ومحبت

تازه فهمیدم معنای زندگی را

که با صداقت به نگاه تو پناه گرفتم

خواهشاً چشمانت را به روی آرزوهایم نبند

قضاوت عشق

زندگی را هر چه باقی هست می خواهم تو را

بوسه ی داغ  توی  تاج دار هوا دار دیدن

امروز دلواپس  قضاوت عشق  هوادار شدم

کابوس شیرین  تو را یه راهکار  دیدن

* منوچهر- فتیان پور  (راد)*

تو هنوز چشم براهی

خورشید  از پشت کوه قد علم کرد دید

می رود ولی دل نگرانت هست

mfatianpour

شعرها (20)

محتواها (0)