شَمسَ الشُموُس

اَلسَلام عَلیک یا شَمسَ الشُمُوس،

باشی در زیبایی وَصف طاووس.

یا غَریباَ الغُرَبا وَ الضُّعَفا،

بگیردستِ غریب‌وُضعیف‌را.

یاضامن آهو اَلسُلطان اَبَالحَسَن،

ضامنی شُو تو دگر بر مَن.

ضَریحت هَر بِدیده دل بُرده،

زِ مَشهد تا کَربال سُر خُورده.

فهیمه فیروزه

غُرور دَر دِلَم ، چُونان کُوه اُستوار اَست .

بَر خُود می بالَم ، بَرین آسمان رَقصانَم .

به هَر نِگَهَت ، آتَش بَر دِل پایدار اَست .

خاطِرَم اَیامِ خوب ، تَبَسُم بَر غُنچه بِنشانَم .

لیک زِ دِلَم ، غَمِ دُوریَت بیشُمار اَست .

نِمیخواهَم بِشکَنَم ، آنچه دَر دِل پِنهانَم .

غُروُر گویَد ، عِشق رَهی ال فَرار اَست .

وَز یادَت هَر شَب ، دَر رویا شادمانَم .

چه خوش گفت سعدیِ شیرازی

ز بیت زیر باشد ، هزاران رازی .

حکیم سخن در زبان آفرین.‌

بِده دست ،دوست بَر دَستان

تاکنم باز، زین رازِ داستان.

رَنگی از مَحَک می‌چکید ...