شمارهٔ ۹۲ - شکوه از موی

پیوسته من از سپید مویی

حجام بروت کنده باشم

تا می بکنم سپید مویی

ده موی سیاه کنده باشم

با ریش چنین که من برآرم

سخت از در ریش خنده باشم

با موی خودم چو برنیایم

با چرخ کجا بسنده باشم

وین قصه به دوستان رسانم

گر بگذارند زنده باشم

متن