یک شب از نوبهار وقت سحر

غنچه گل پیام داد به می

خیمه ها ساختیم ز بیرم چین

نز عماری من آمدم بیرون

نگشادم نقاب سبز از روی

باد بر من دمید مشک و عبیر

منتظر بوده ام ز بهر تو را

گر در این هفته نزد من نایی

باد چون باده را بگفت پیام

شادمان گشت و اهتزاز نمود

باد را گفت اینت خوش پیغام

باز گرد و بگو جواب پیام

گو تو هستی مخالف و بد عهد

سال تا سال منتظر باشیم

چو بیایی نپایی ایدر دیر

خوب رویی و خوبرویان را

چند گه بازداشت بودم من

اینک از دولت و سعادت تو

کسوت من شدست جام بلور

زود بشتاب تا به فرخ بزم

شاه با زر تو را برآمیزد

باد از بوی باده مست شده

هر چه پیش آمدش همی بربود

در گل آویخت اندر او و چنانک

روی گل ناگهان پدید آمد

چون نگه کرد گل برابر دید

شد ز تشویر ماه رویش سرخ

شادمان شد همه شب و همه روز

همچو خنیاگران شاه جهان

شاه محمود سیف دولت و دین

پادشاه ستوده سیرت و رسم