شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۸۲
خیام
خیام( هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] )
104

رباعی ۸۲

* در پای اجل چو من سرافکنده شوم،
وز بیخ امید عمر بر کنده شوم،
زینهار، گِلَم به جز صراحی نکنید،
باشد که ز بوی می دمی زنده شوم.