شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
رباعی ۹۲
خیام
خیام( هرچه باداباد [۱۰۰-۷۴] )
95

رباعی ۹۲

* من هیچ ندانم که مرا آن که سرشت،
از اهل بهشت کرد، یا دوزخ زشت؛
جامی و بتی و بَربَطی بر لب کِشت.
این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت.