شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۹۳۰
خواجوی کرمانی
خواجوی کرمانی( غزلیات )
47

غزل شمارهٔ ۹۳۰

دیشب ای باد صبا گوئی که جائی بوده ئی
پای بند چین زلف دلگشائی بوده ئی
آشنایانرا ز بوی خویش مست افکنده ئی
چون چمن پیرای باغ آشنائی بوده ئی
دسته بند سنبل سروی سرائی کشته ئی
خاکروب ساحت بستانسرائی بوده ئی
لاجرم پایت نمی آید ز شادی بر زمین
چون ندیم مجلس شادی فزائی بوده ئی
نیک بیرون برده ئی راه از شکنج زلف او
چون شبی تا روز در تاریک جائی بوده ئی
تا چه مرغی کاشیان جائی همایون جسته ئی
گوئیا در سایهٔ پر همائی بوده ئی
از غم یعقوب حالی هیچ یاد آورده ئی
چون همه شب همدم یوسف لقائی بوده ئی
هیچ بوئی برده ئی کو در وفا و عهد کیست
تا عبیر آمیز بزم بیوفائی بوده ئی
از دل گمگشتهٔ خواجو نشانی باز ده
چون غبار افشان زلف دلربائی بوده ئی