55
غزل شمارهٔ ۷۱۳
ز باد نکهت دو تات می جوئیم
ز باده ذوق لب جان فزات می جوئیم
نسیم گلشن فردوس و آب چشمهٔ خضر
بخاک پات که از خاک پات می جوئیم
به جست و جوی تو عمری که نگذرد با دست
گمان مبر که ز باد هوات می جوئیم
جفا مجوی و میازار بیش ازین ما را
بدین صفت که بزاری وفات می جوئیم
اگر تو پیل برانی و اسب در تازی
چگونه رخ ننهیمت چو مات می جوئیم
خطا بود که نجوئی مراد خاطر ما
چرا که ما نه ز راه خطات می جوئیم
علاج درد مرا گفتمش خطی بنویس
جواب داد که خواجو دوات می جوئیم