شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۳۴۵
خاقانی
خاقانی( غزلیات )
71

غزل شمارهٔ ۳۴۵

چه کردم کاستین بر من فشاندی
مرا کشتی و پس دامن فشاندی
جفا پل بود، بر عاشق شکستی
وفا گل بود، بر دشمن فشاندی
چو خورشید آمدی بر روزن دل
برفتی خاک بر روزن فشاندی
لبالب جام با دو نان کشید
پیاپی جرعه ها بر من فشاندی
مرا صد دام در هر سو نهادی
هزاران دانه پیرامن فشاندی
تو را باد است در سر خاصه اکنون
که گرد مشک بر سوسن فشاندی
تو هم ناورد خاقانی نه ای ز آنک
سلاح مردمی از تن فشاندی