بر خیز ساقیا می وحدت به جام کن

ما را خراب زان می کاس الکرام کن

ساقی بده مدام شراب از خم غدیر

آنگه به زلف پر شکنت کن مرا اسیر

ای دل بیا و وقت غنیمت شمر کنون

در جام جم بریز شراب و بنوش چون

گلشن چو مسجد است و ریاحین به گرد او

گل ها نشسته حلقه زنان جمله روبرو

بگذشت شام هجر و صباح شرف رسید

در پیش جبرئیل به شوق و شعف رسید

امروز روز عید و نشاط پیمبر است

گویم اگر که منبرش از عرش برتر است

عقل نخست ، فخر رسل ، ختم انبیا

بگشود لب به معنی وَالْشَمْسُ و هَلْ اَتیٰ

کی خلق ، جانشین من امروز حیدر است

حکم قضا و قدر قدر را مقدّر است

خود گر چه ممکن است ولی واجب الوجود

مدحتگرش خدا و کتابُ اللَهَشْ درود

شاهی که گشت صانع سبحان مدیح او

قرآن ، معرف حرکات ملیح او

دست من و سخای تو ، یا مرتضی علی

قلب من و ولای تو ، یا مرتضی علی

ای کان جود ، بحر کرم ، میر مؤمنین

تأیید کن به لطف و کرم خیل مسلمین

این خلق جملگی شده مرهون خوان تو

باشد « کمال » بنده ای از دوستان تو

از بذل و جود پیر مغان ساقی بقا

ناجی شدم ز مرحمت شاه اولیا

خوردم ز دست اطهر او باده لقا