که زحل کرسی نه پایه به هیزم بفروخت

که طمع چشمه خورشید بان چشم ندوخت

مگر این شیوه ز زهاد ریایی آموخت

تا که در خلوت او دمبدم آتش نفروخت

پاره هیزم و انگار که آن نیز بسوخت