تا توانی دل مشتاق بدست آری به

با چنین زلف خوش و خال خوش و روی چو ماه

صاحب روی نکو را به همه حال که هست

گر به بالین ضعیفان گذری خواهی کرد

هوس صحبت باری اگرت می افتد

برو ای زاهد شبخیز ز پیشم که مرا

گر کند طوطی طبعت هوس نطق کمال