اگر من از عشق آن دو رخ میرم

کاشی سازند از گلم مرغی

دیدم آن رخ بخواب خوش سحری

پیش رو ار نشانیم چون زلف

شد سپیدم چو شیر موی و هنوز

حرص پیران فزون بود به بتان

پیش خط لب گشود و گفت کمال