سر زلفت نمی خواهم که در دست صبا افتد

رقیب از حد برون پای از حد خود می نهد بیرون

به چین زلفت ار گفتم حدیث مشک معذورم

فلک را با همه کوشش که سال و ماه بنماید

بدل گفتم برون افتاد راز ما کنون ای دل

همی خواهم که چون آبش روان جان در قدم ریزم

چه پرسی از کمال آخر که دور از روی اوچونی