دوشم دل از غم تو بر آتش همی طپید

زآن لب چو میشنید حدیثی دل کباب

در پیش میفکند سر خود قتیل عشق

نا کرده سر قلم سر زلفت کجا کشیم

پیش تو روز و شب چه برم نام مهر و ماه

گیرم که باد با تو برد آه این ضعیف

چشم کمال روی تو دید و بگریه گفت