بی باد تو عشاق دل شاد نیابند

دیوانه دلانرا که کشد پای به زنجیر

هر تیر که گم گشت به مخجیر ز شیرین

اهل نظر از حس به شوخان ستمکار

زلف تو بقرنی نشود یافت که آن شست

انگشتری دل که زهر دست شدی یافت

سحرست کمال این سخنان باد حلالت