به خانه ای که چنین میهمان فرود آید

زمی سعادت و طالع که او شبی چون ماه

از تشنگی دل و جان بر چه زنخدانش

به چشم نرگس اگر سرو بیند آن رخسار

چو فرج ژاله که آید به اوج غنچه فرود

چو اشک را ز دویدن پا زد آبله ها

کمال اشک ترا نیک نام شد باران