رات اور دوسری باد گلریز شد و بر سر گل ژاله چکید

گل ز رخ پرده و نرگس به چمن چشم گشاد

خرم آن دل که بهار از پی ترتیب دماغ

باد سوی چمن آمد که دهد مژده که باز

هرکه دید آن قد و عارض ز چمن آرایان

با تو گل دفتر خود خواست که گیرد به حساب

عمر چون دور گل اثر باد هوا رفت و کمال